Het doet deugd om de evenwichtige reactie van Caroline Gennez te lezen tegen de dwaze hoofddoek-ophitserij, ook in sp.a rangen ("Ik zie weinig volwassen debat over de hoofddoek", DM 1/2). Na de beschamende liefdesbetuigingen van Mieke Vogels en Bettina Geysen aan dit zeer discutabele symbool, is het ook verfrissend om een linkse vrouw nog eens te horen zeggen dat een hoofddoek absoluut niet gepromoot dient te worden. Dit leest duidelijk als een terechtwijzing van de polarisatiestrategie van Groen! en Spirit, die elke kanttekening bij de hoofddoek afdoen als verkapt racisme, en die er zo mee voor zorgen dat allochtone meisjes zich opeens weer met de islam en de hoofddoek gaan identificeren, terwijl er de laatste decennia juist sprake was van een voorzichtige emancipatie.
Het is ook terecht dat Gennez zowel de Frans-continentale visie, die neutraliteit oplegt, als de Angelsaksische visie, die diversiteit benadrukt, legitiem noemt. Dat ze vervolgens voor de Angelsaksische visie kiest, blijft wel erg jammer. De concrete gevolgen van deze visie, die alle godsdiensten toelaat om zich zonder enige rem te uiten in het openbaar leven, zijn in de Angelsaksische wereld elke dag zichtbaar: de steeds grotere invloed van katholieke, evangelische, mormoonse en andere religieuze groepen, met als uitwassen de sluipende machtsgreep van scientology in de VS, de legitimering van het creationisme in het Amerikaanse onderwijs, en de haatmoskeeën in Engeland. Dit terwijl in Frankrijk de godsdienstige groeperingen letterlijk "hun plaats kennen" in de maatschappij, en zich over het algemeen dan ook bescheidener opstellen. Zie bijvoorbeeld de Franse moslimgroeperingen die meteen elke politieke ophitsing rond de Mohammedcartoons of de hoofddoeken afkeurden.
Het volwassen debat waar Caroline Gennez voor pleit, vereist met andere woorden geen abstracte uitwisseling van visies, maar in de eerste plaats een objectieve analyse van wat die visies in de praktijk opleveren.
