De blinde vlek van Bea Cantillon

Dinsdagavond kwam barones en ex-CD&V senatrice Bea Cantillon haar nieuwste onderzoeksrapport over Vlaamse ouderen voorstellen op Phara. Ze begon met de boodschap dat het een overwegend positief rapport was: Het gaat goed met onze zestigplussers, want "ze hebben veel te consumeren". Dit kan iedereen beamen die wel eens door het raam van een sterrenrestaurant naar binnen kijkt. De paradox is dat ze dat doen met een relatief laag pensioen, aldus Cantillon. Ander punt van Cantillon: de vergrijzing begint vanaf volgend jaar, wanneer we voor de baby boomers moeten beginnen betalen.

Je hebt de indruk dat de baby boomers overal mee wegkomen, wierp Phara terecht op: opgegroeid in de golden sixties, en nu nog snel met pensioen voor de pensioenleeftijd omhoog moet en de voorwaarden versoberen. Maar dat vond mevrouw Cantillon helemaal niet. Ze haalde prompt de recente babyboom-mantra "solidariteit van de jonge generatie met de oude generatie" boven. En nog sterker: omdat de pensioenen relatief laag zijn, zit er "best nog wat rek" op de bedragen die betaald worden door de jonge generatie aan de oudere.

De blinde vlek voor alle schulden en lasten die de babyboomers op de jongere generatie hebben afgewenteld neemt hiermee ongekende proporties aan. Vraagt mevrouw Cantillon zich dan niet af waar die paradox vandaan komt, dat de pensioenen laag zijn, maar dat zoveel zestigplussers toch zoveel te besteden hebben? De babyboomers hebben de laatste decennia een echte hold-up gepleegd op de collectiviteit. Terwijl ze lekker bezig waren met taaloorlogje spelen tussen Vlamingen en Walen hebben ze een overheidsschuld opgebouwd die de komende generaties nog lang zal belasten. Ze hebben onze ruimtelijke ordening onherstelbaar verprutst en dankzij de enorme stijging van de huizenprijzen die daarvan een gevolg was, betaalt de jonge generatie de komende dertig jaar een torenhoge hypotheekschuld af. Ze hebben gewacht met de pensioenleeftijd op te trekken tot zij niet meer aan de beurt waren. En ga zo maar door.

Wat dringend nodig is, is juist solidariteit van (het rijke deel van) de oude generatie met zowel de armere ouderen als met de jongere generatie. Met andere woorden, een veel sterke belasting op kapitaal en luxegoederen. En als dat dan een terugval betekent van de economische sectoren van de sterrenrestaurants en van de Middelandse zeecruises, so be it. De maatschappij als geheel zal er een stuk beter bij varen.