vrijdag 4 september 2009

Slap handje

In onze regering groeit de consensus rond een crisisbelasting op de banken, en men wil ook de superbonussen voor traders en bankiers aan banden leggen, zo staat er vandaag in De Morgen. Aan sommige commentaren te horen ("Politiek Front Verklaart de Oorlog aan de Banken'!) lijkt het wel of hiermee het primaat van de politiek over de financiële sector hersteld is. Eindelijk durven onze politici een vuist maken tegen een losgeslagen sector die de huidige economische pandemie veroorzaakt heeft!

Of toch niet? Een crisisbelasting is beperkt in tijd, en voor bonussen en verloningen zijn er evenveel achterpoortjes als regels. Een meer gerechtvaardigde conclusie is dan ook dat men in België nog steeds niet aan structurele ingrepen in de financiële sector durft te denken. Dat was al zo vorig jaar, toen onze regeringen de publieke zaak verkwanselden door geld uit te delen aan KBC, Dexia en Fortis zonder ook aandelen te eisen in die banken. Daardoor profiteren wij nu nauwelijks van de alweer stijgende bankaandelen.

En dit blijft zo, gelet op de oorverdovende stilte aan Belgische zijde over de structurele ingrepen die vandaag ter tafel liggen. Er wordt niet meer gesproken over het wegbelasten van de speculanten door een Tobintaks, zoals de Franse minister Kouchner en de Britse toezichthouder FSA voorstellen. Er wordt niet gerept over een verbod op de meest destructieve technieken van de hefboomfondsen, zoals Duitsland dat wil. Laat staan over een verplichte splitsing tussen spaarbanken en investeringsbanken of alleszins strenge regulering van systeembanken zoals de bankencommissie eerder voorstelde.

De conclusie is dat een politieke consensus die zich beperkt tot een eenmalige crisisbelasting op de banken, het slappe handje van de Belgische en Vlaamse politiek ten opzichte van de financiële sector eerder bevestigt dan ontkracht.

Geen opmerkingen: