N-VA en repressie

De N-VA, oftewel het 'beschaafd' alternatief voor het Vlaams Belang, zette bij de laatste verkiezingen hoog in op een anti-PS, repressief criminaliteitsbeleid: "Een streng justitiebeleid laat misdaden niet onbestraft, misdadigers niet ongestraft. U hebt immers recht op veiligheid. Criminelen moeten lik op stuk krijgen."

Zeker Beierse jodelaar Bart De Wever fulmineert graag tegen de softe linksen en zet zijn voorliefde voor repressie en law and order bij elke gelegenheid in de verf. Hij maakt hierbij echter twee opvallende uitzonderingen.

Dat hij het niet zo heeft voor de repressie na de oorlog tegen fascisten en collaborateurs, heeft hij de afgelopen dagen bewezen met zijn uitspraken tegen de excuses van Patrick Janssens voor de jodenvervolging. De Wever moest terecht door het stof omwille van zijn smakeloze poging om de extreem-rechtse kiezers (en zijn zwarte collabo-familieleden) te plezieren.

Nog schokkender, maar nauwelijks in het nieuws, was zijn column in De Morgen van 15 oktober. Die ging over de gruwelijke moordpartij van Hans Vanthemsche. U weet wel, die modelleerling die regelmatig voor de grap de hitlergroet bracht, twee exemplaren van Mein Kampf op zijn kamer had en aankondigde dat hij een paar maroefen ging neerschieten. Roept repressieve Bart op tot levenslange opsluiting van dergelijk monster en tot gedwongen heropvoeding van zijn Vlaams Belang-familie die hem zijn racistische waarden heeft meegegeven? Euh, neen.

De Wever klaagt in plaats daarvan degenen aan die het neerschieten van een Turkse vrouw, een Afrikaanse vrouw en een kind van twee zouden willen aangrijpen om te beweren dat racisme schadelijk of gevaarlijk is. Hij verandert zelfs ter plekke in de grootste geitenwollensok aller tijden - best wel grappig eigenlijk, in al zijn walgelijkheid. De grote rechtse denker besluit in dit verband: “we mogen het daderschap niet ongenuanceerd aanklagen en het slachtofferschap niet celebreren” (DM 15/10)! Kan iemand de heer De Wever eens dringend vragen welke nuances hij bij het daderschap van Vanthemsche zou willen aanbrengen?

Kiezersbedrog

Iedereen focust op het kiezersbedrog van Leterme en De Wever, die hun verkiezingsoverwinning behaalden dankzij een gratuit staaltje Walen-bashing en spierballenrollerij (“5 minuten politieke moed”), en dit nu zullen moeten inslikken. Zoals Walter Pauli terecht opmerkte in De Morgen, is dit slechts van tweede orde. Minder zichtbaar maar belangrijker voor hoe België er de komende vier jaar uit gaat zien, is het kiezersbedrog dat OpenVLD nu aan het plegen is.

Wat bepaalde commentatoren ook mogen beweren, er was geen ruk naar rechts in Vlaanderen op 10 juni. OpenVLD is immers als uitgesproken progressieve, links-liberale partij de verkiezingen ingegaan. Zoals het rapport-Janssens zelf toegeeft hebben veel progressieve mensen die het Paarse project genegen waren, dan ook OpenVLD gestemd in plaats van de mossel-noch-vis strategie van de SP.a te volgen.

Dat OpenVLD nu een conservatief rechts regeerakkoord bepleit (migrantenakkoord, jeugdgevangenissen etc.) is dan ook evenzeer kiezersbedrog als de "lepels suiker" van CD&V-NVA. Een regering met deze OpenVLD, bovendien in combinatie met een uiterst rechts figuur als De Wever die CD&V in de tang houdt, is géén getrouwe afspiegeling van de verkiezingsuitslag.

Sam Dillemans: De waanzin van het detail

Prachtige documentaire vandaag op Canvas over Sam Dillemans, huisschilder van deze blog. Een documentaire in beste BBC/VPRO stijl van de hand van Sam Degraeve. Woestijnvis kan dus blijkbaar toch meer dan Scouts TV maken!

De verwijzingen troffen me recht in het hart: Ingres, Velazquez, Rubens en Clouzot's legendarische Picasso-film. Wie zei daar dat het genie dood is? Mooiste citaat van Sam Dillemans: "Niet alleen de schilder, ook de kijker moet opgeleid worden".

De vervreemding van het Internet

Ik vind via Google 18.000.000 resultaten voor Paris Hilton, het internationale rolmodel dat meisjes leert hoe cool het is om een Stupid Spoiled Whore te zijn. Een zoekopdracht naar Samira Bellil, de Franse activiste die mee aan de basis lag van Ni Putes Ni Soumises, zonder twijfel de belangrijkste meidenbeweging in Europa van de laatste tien jaar, levert 42.000 resultaten op. Het zijn vooral korte nieuwsberichten bij haar dood in 2004 en pagina's van internetwinkels die haar boek "Dans l'enfer des tournantes" verkopen. En naar Issam Abdel Hadi, de voorzitster van de Palestijnse Vrouwenbond, de overkoepelende vrouwenbeweging die deel uitmaakt van de PLO, vindt Google krap 120 verwijzingen.

De informatiesnelweg levert dus honderden keren meer informatie over een hoer dan over iemand die zo moedig tegen het etiket hoer in opstand kwam, en besteedt duizenden keer meer aandacht aan een superrijk leeghoofd dan aan één van de leidsters van de belangrijkste bevrijdingsstrijd ter wereld. Bovendien versterkt de populariteit en vindbaarheid van aan elkaar gelinkte pagina's elkaar. Daardoor is het onevenwicht in aandacht nog veel groter dan deze cijfers uitdrukken. Je kan stellen dat een doorsnee persoon geen enkele kans heeft om via internet toevallig op informatie te stuiten over Issam Abdel Hadi of over Samira Bellil, terwijl de Paris Hilton wetenswaardigheden je dagelijks door de strot worden geramd.

Is dat erg? Mensen laten zich daardoor toch niet zomaar beïnvloeden? Het antwoord is simpel. Natuurlijk heeft dat een invloed en natuurlijk is dat erg, zeker voor linkse mensen die de maatschappij willen zien evolueren naar meer gelijkheid, menselijkheid en zelfontplooiing. Heelder volksstammen houden zich bezig met studies over de invloed van media op menselijke gedragingen en de maatschappij, terwijl je toch echt Gramsci niet hoeft gelezen te hebben om te weten hoe belangrijk en ingrijpend culturele hegemonie is. In een interessante documentaire vanavond op VPRO werd gesteld dat er een diepe kloof qua attitude en wereldbeeld gaapt tussen jongeren van 15 en jongeren van 20 jaar. Waarom? Omdat je jaar per jaar de allesoverheersende invloed ziet van opgroeien met of zonder Internet.

Maar wacht eens even, deze scheeftrekking en de daaruit voortvloeiende gevolgen zijn toch niet eigen aan het Internet - we hebben inmiddels ook groepsverkrachtingen met dank aan MTV en massamoorden met dank aan Doom en Grand Theft Auto. Inderdaad, maar op internet is, door het eindeloos dupliceren van populaire Amerikaanse inhoud en door het ontbreken van elke vorm van categorisering van informatie, de scheeftrekking wellicht het grootst.

Is de inhoud van het Internet niet gewoon de afspiegeling van waar mensen belang in stellen? Natuurlijk is alle escapisme, perversie en platvloersheid op internet een barometer van hoe vervreemd vele mensen zijn. Maar het Internet heeft ook een selectief en zelfversterkend effect. In de VPRO documentaire wordt bijvoorbeeld gerefereerd aan Rob Wijnberg, de 25-jarige Nederlandse filosoof en auteur van "Boeiuh! Het stille protest van de jeugd". Volgens hem maakt het overaanbod van opinies het steeds moeilijker om een eigen mening te formuleren. Door de steeds vagere scheiding tussen nieuws en amusement is voor veel jongeren alles zo'n beetje amusement geworden. "Ze kunnen zich er niet meer druk om maken, en weten in veel gevallen niet eens of iets echt dan wel geënsceneerd is. Het gevolg hiervan is dat alles gerelativeerd wordt. Niet meer kunnen kiezen, niet meer werkelijk betrokken zijn, met als uiteindelijk resultaat: jezelf terugtrekken in een eigen wereld." Zie voor een aanverwante getuigenis over het wereldbeeld van jongeren hier.

Omwille van dit alles, deze blog als een piss in the ocean om de statistieken een klein beetje in de goede richting te duwen. Want de Nederlandse SP had het onder de slogan "Stop de uitverkoop van de beschaving" reeds begrepen: De linkse strijd is steeds meer een strijd om het behoud en de versterking van onze cultuur, tegen alle druk van relativisme, consumentisme en cultuurimperialisme in. Cultuur moet je daarbij opvatten in de brede zin van het woord: hoe de samenleving in elkaar zit, welk wereldbeeld dominant is, hoe we met ongelijkheid omgaan, welke symbolische inhouden we naar waarde schatten. Daarom in De Linkse Hoek: linkse opinies over samenleving, politiek en cultuur; zonder defaitisme, zonder cultuurrelativisme, zonder cynisme. Hoera!