vrijdag 18 december 2009

Ego-architectuur maakt weer opgang

Eergisteren een interessant TV-programma over architectuur in Vlaanderen (maar dan wel achter de rode knop, kwestie van geen risico te lopen dat iemand het ook echt zou bekijken).

Enkele markante uitspraken die te noteren vielen: 'Waarom toch al die renovatie van oude gebouwen, we moeten resoluut gaan voor nieuwbouw, ook al vloekt die met de omgeving'; 'We moeten de durf hebben om wolkenkrabbers in het centrum van de stad toe te laten; 'We moeten landmarks creƫren zoals het Guggenheim in Bilbao'...

De vernielers en ego-architecten, die de afgelopen decennia het stedelijk weefsel zo onherroepelijk verwoest hebben, zijn dus terug van weggeweest. Wat scheelt er aan onze opleidingen of manieren om opdrachten toe te kennen dat dergelijke idioten blijkbaar weer vrij spel krijgen?

Kan iemand die nulliteiten eens meenemen naar de binnenstad van Parijs (strikte renovatiepolitiek) en Brussel (ongebreidelde nieuwbouw) en hen dan eens vragen waarom er miljoenen toeristen per jaar naar Parijs komen om de mooiste stad op aarde te zien, en er geen hond in Brussel wil zijn? Kan iemand die snullen eens dwingen om een maand in Singapore (wolkenkrabbers alom) te gaan wonen en dan in Amsterdam Oud-Zuid (verbod op hoogbouw) en hen dan vragen wat de meest leefbare stad oplevert? Of hen eens rondleiden in Dubai, waar de indigestie aan landmarks niet alleen een financiƫle maar ook een sociale ramp hebben opgeleverd?

En zolang dat niet gebeurd is, kan iemand de licentie van deze mensen in bewaring nemen?

Geen opmerkingen: