Vandaag stond een lezersbrief in de Morgen, gebaseerd op mijn post van 4 november en op een (lichtjes malicieuze) interpretatie van het standpunt van Walter Pauli van gisteren over de nood aan een "compassionate" opstelling van Caroline Gennez. Als treffende illustratie van de positionering waar ik tegenin ging, stond er net vandaag ook een vrije tribune van de Gentse sp.a-schepen Balthasar, die eerst alle terechte punten tegen de hoofddoek opsomt, en ze vervolgens met een warme, "compassionate" deken bedekt.
Een ander, cruciaal element voor de sp.a-strategie dat ik nog niet aanhaalde is het volgende: de voorbije achttien jaar waren een uitzonderlijke periode voor de sociaal-democratische partij. Een groot deel van haar traditioneel publiek, namelijk de maatschappelijke 'onderklasse', zat bij het Vlaams Blok/Vlaams Belang. Tegelijk was er het cordon sanitaire, één van de weinige democratische mechanismen waar we in België fier mogen op zijn, waardoor een (uiterst) rechtse regering afgeblokt werd.
(Mieke Vogels, totaal schaamteloos in haar jacht op het Groen! voorzitterschap en in haar kruistocht tegen de sociaal-democratie, in Humo van deze week: "Links heeft dankzij het cordon jarenlang tegen de wil van de Vlamingen geregeerd", een uitspraak die een Filip Dewinter of Jean-Marie Dedecker niet zou misstaan.)
Onder de gegeven omstandigheden was het een correcte zet dat de sp.a evolueerde naar een beleids-, ja zelfs managementspartij die vooral de hogere middenklasse aansprak, en het (gematigd) rechtse kiespubliek geruststelde en met het cordon verzoende.
De komende jaren zal dit gegeven totaal veranderen: door de voorziene graduele aftakeling van het Vlaams Belang (dankzij het cordon) komen de stemmen voor het Vlaams Belang systematisch vrij de komende tien jaar. Tegelijk zijn er nu met Lijst Dedecker en de N-VA twee partijen die een populistisch rechts discours houden en buiten het cordon vallen.
Als de sp.a niet oppast en zich niet heel snel opnieuw profileert richting 'misnoegden', gaan alle Vlaams Belang stemmen naar de rechtse partijen en sluit links zich voor lange tijd af van het beleid. En dan wenkt het Ségolène Royal perspectief... Een oppositiekuur is ideaal om het profiel te verscherpen en het vijftien jaar geleden verloren gegane kiessegment terug te winnen. Een dringende aanrader aan de sp.a: ga eens kijken bij de SP in Nederland hoe zij erin slagen een in brede lagen van de bevolking populaire linkse partij op te bouwen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten